باور کرده بودم عشقتو
توحسرت دقایقی
راهی سفر شدم
باهات به شوق عاشقی
به خدا نفس نبودی
عشق من یه عشق پاک
به جونم هوس نبودی
این دل عاشق شب و روز
من به چشات دوخته بودم
نیومدی پیشم بمونی
از بی کسی سوخته بودم
من عاشقم یه صادقم
تو پر از نیرنگ و ریا
تحملم حدی داره
غربت و بشکن و بیا
با اینکه بی وفایی و
عشقو انکار میکنی
با اون صدای صمیمیت
منو گرفتار می کنی
چشای تو دریاییه
اما دلت چه کوچیکه
این دل بیچاره من
داره میشه تیکه تیکه